De Zwarte Panter - Selleslags

In zijn nieuwe tentoonstelling Archief 2012 'Antwerpen' wisselen zwart-witbeelden wisselen elkaar af met kleurfoto’s. Vooral de verschillende wijken rond het Centraal Station zijn aanwezig, die telkens streng afgebakend zijn. Het architecturale element van het Kievitsplein treft, vlak aan het Centraal Station wordt de vluchtigheid en snelheid van het afscheid tussen een koppel weergegeven, een blonde vrouw poseert in de Chinese wijk, het Astridplein krijgt het aura van een stilleven.

Herman Selleslags documenteert met zijn camera het dagelijkse leven zoals hij ermee wordt geconfronteerd. Gevat suggereert hij een verhaal waarvoor woorden overbodig zijn. Hij vertelt met zijn beelden waarin er vaak een zeer subtiele humor schuilt. Ook de ‘misleiding’, de dubbelheid van het beeld is van belang: een etalagepop wordt zodanig weergegeven dat ze net op het portret van een echte zwarte vrouw lijkt. Bijna steeds zijn er mensen aanwezig in zijn werk. Soms als poëtische figuren, nu eens als toevallige figuranten, dan weer als hoofdrolspelers.

We zien Matthias Schoenaerts in een tedere, beschermende omhelzing met zijn vader Julien. We zien Fred Bervoets met enerzijds een groene Michel in de hand, en anderzijds zijn hand op de schouder van Koen van den Broek. We zien Luc Tuymans in zijn atelier kijken in een stuk spiegel omdat als de compositie van een werk goed is, ze ook in spiegelbeeld goed moet zijn. We zien Jan Vanriet in zijn atelier. Ook integrale contactbladen worden tentoongesteld; zo bijvoorbeeld die met David Hockney op. ‘Daarop zie je de manier van denken van de fotograaf’, onthult Selleslags me.

Inge Braeckman